Układ endokannabinoidowy i kliniczny niedobór endokannabinoidów.
Okazuje się, że wiele powszechnych chorób wynika z klinicznego niedoboru endokannabinoidów.
Odkrycie układu endokannabinoidowego w połowie lat 80. stanowiło wielki przełom we współczesnej medycynie. Jeśli jednak przyjrzysz się programom nauczania większości uczelni medycznych, możesz o tym nie wiedzieć. Odkrycie nie byłoby możliwe bez pomocy konopi indyjskich, które pozostają nielegalne w większości krajów na całym świecie. Po szeroko zakrojonej legalizacji marihuany medycznej i ponad trzech dekadach badań, wiedza na temat systemu endokannabinoidowego i związanych z nim patologii, takich jak kliniczny niedobór endokannabinoidów, pozostaje bardzo przeoczona.
Układ endokannabinoidowy: odkrycie stulecia?
Dwie dekady przed odkryciem systemu endokannabinoidowego zespół naukowców kierowany przez dr Raphaela Mechoulama, profesora chemii medycznej z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, w końcu wyizolował główny psychoaktywny składnik rośliny konopi — tetrahydrokannabinol (THC). Po odkryciu naukowcy z całego świata rozpoczęli poszukiwanie dokładnego sposobu działania związku. Grupa kierowana przez dr Allyn Howlett, neurologa z Uniwersytetu St. Louis, w końcu rozwikłała zagadkę: THC wywoływało swoje psychoaktywne efekty poprzez zaangażowanie w wyspecjalizowane receptory komórkowe.
Receptor komórkowy można traktować jako blokadę osadzoną na powierzchni błony komórkowej. Te zamki reagują tylko na określone klucze chemiczne. W tym przypadku THC był kluczem, który zaangażował receptor kannabinoidowy. Jak wkrótce ujawnią badania, receptory kannabinoidowe są częścią większego układu endokannabinoidowego (ECS), neuroprzekaźnika i sieci sygnalizacji komórkowej, jak żadna inna. Składający się z miejsc receptorowych, odpowiadających im aktywatorów chemicznych i enzymów, które dezaktywują te związki, naukowcy szybko odkryli, że ECS jest wszechobecny w całym ludzkim ciele.
Receptory kannabinoidowe są prawie wszędzie – w tkance łącznej, mózgu, rdzeniu kręgowym, narządach wewnętrznych, przewodzie pokarmowym, skórze i komórkach odpornościowych.
Po wielu długich godzinach spędzonych w laboratorium Howlett i jej zespół wylądowali na czymś dużym. Dlaczego, u licha, te receptory można znaleźć w tak wielu miejscach? Prawie trzy dekady później naukowcy wciąż badają szeroko zakrojone konsekwencje systemu endokannabinoidowego, w tym Howletta. Od czasu pierwszego odkrycia ECS okazał się silnym regulatorem aktywności mózgu, funkcji hormonalnej i odpowiedzi immunologicznej, łącząc ze sobą trzy główne systemy regulacyjne. To ta wszechobecna sieć modulacyjna, która reaguje na THC i inne składniki konopi. Kiedy dana osoba spożywa odurzające formy konopi, THC przejmuje miejsca receptorów kannabinoidowych, które są normalnie zamieszkiwane przez związki, które organizm wytwarza naturalnie.
Związki te nazywane są endokannabinoidami. Przedrostek endo- odnosi się do endogennych lub wewnętrznych kannabinoidów. W przeciwieństwie do tego, kannabinoidy znajdujące się w roślinie konopi to fitokannabinoidy z przedrostkiem fito odnoszącym się do roślin. Jak się okazuje, endokannabinoidy to cząsteczki, które pomagają utrzymać stan równowagi lub homeostazy w całym układzie nerwowym, hormonalnym i odpornościowym. Endokannabinoidy odgrywają rolę harmonizatorów lub pośredników, zarządzając tym, jak każdy z tych systemów reaguje na stresujące bodźce i komunikuje się z innymi.
Endokannabinoidy są przynajmniej częściowo odpowiedzialne za regulację zegara biologicznego, zarządzanie takimi sprawami jak głód i sen w ciągu dnia. Receptory kannabinoidowe są również silnie skoncentrowane w obszarach mózgu odpowiedzialnych za pamięć, emocje i metabolizm, co daje im efekty regulacyjne w niezwykłej liczbie funkcji fizjologicznych. Jeden z endokannabinoidów, zwany anandamidem, bierze nawet swoją nazwę od sanskryckiego słowa oznaczającego błogość Ananda dzięki jego uspokajającym i relaksującym efektom.
Przy tak głębokim wpływie na tak wiele podstawowych poleceń ciała, obecnie istnieje teoria, że problemy w ECS mogą przyczyniać się do wielu różnych trudnych do leczenia patologii. Te potencjalne patologie obejmują dolegliwości tak różne, jak migreny i autyzm.
Howlett i Mechulam być może rozpoczęli pierwsze badania o systemie endokannabinoidowym, ale nie są jedynymi naukowcami, którzy wnieśli poważny wkład w tę rozwijającą się dziedzinę zdrowia i medycyny. W 2001 roku Ethan Russo, neurolog i naukowiec medyczny, po raz pierwszy przedstawił argumenty za klinicznym niedoborem endokannabinoidów (CECD). Russo jest obecnie dyrektorem ds. badań i rozwoju w Międzynarodowym Instytucie Konopi i Kannabinoidów (ICCI). Jego teoria? Wiele powszechnych chorób wynika z niedoborów układu endokannabinoidowego.
„Wiele ludzkich zaburzeń wiąże się z niedoborami funkcji neuroprzekaźników” – powiedział Russo Cannabis Aficionado. „Wiemy, że brak acetylocholiny, neuroprzekaźnika pamięci, jest kluczem do demencji w chorobie Alzheimera i związanych z nią zaburzeniach. Choroba Parkinsona wiąże się z brakiem funkcji dopaminy. Depresja jest związana z problemami z serotoniną”.
Teraz Russo sugeruje, że coś podobnego może wystąpić w układzie endokannabinoidowym. „W 2001 roku”, wyjaśnia, „postawiłem hipotezę, że różne ludzkie zaburzenia mogą być związane z brakiem endokannabinoidów, naturalnych substancji chemicznych w naszym mózgu i ciele, które mają podobną aktywność do THC, głównego związku psychoaktywnego w konopiach”.
